Of ik iets wil schrijven over eten en drinken….. Ja leuk. Maar best lastig voor iemand die daar dag en nacht mee bezig is. Hersenspinsels en emoties laten zich nog niet zo makkelijk in woorden gieten. Toch sluipen er inmiddels enkele ergernissen tussen, die ik wel degelijk kan verwoorden. Zo stond ik onlangs verveeld in de file toen ik een radiospotje opving. Men deelde de luisteraar hierin mee dat een bepaald botermerk uw vlees malser en sappiger maakt! Ik sta gelijk op scherp. Wat een onzin! Vlees malser maken met een klontje boter? Nieuwe techniek? Kom op zeg …… pure misleiding! Het zijn de kwaliteit, het gedeelte van de koe, kalf of varken. Leefwijze van het beest, de structuur en ga zo maar door die de malsheid bepalen! laat je niet gek maken met die domme reclame! en ga altijd voor kwaliteit!

Wacht nou even!
Zoiets kan me behoorlijk boos maken. Maar nu even niet! Nu het voorjaar start ben ik inmiddels weer vrolijk gestemd. Op dit moment dat ik dit schrijf is het buiten veertien graden en doet de zon roerend haar best. Medio maart: alsof ik een zaak run midden in de Provence! In gedachten visualiseer ik prachtig Nederlands lamsvlees en denk ik vol passie aan de fantastisch dingen die ik ermee kan doen. Tegelijkertijd watertand ik bij de gedachten aan kraak verse doperwtjes, tuinboontjes, aardbeitjes en frambozen. En natuurlijk ons Limburgs goud de asperge! Wat jammer dat er menig supermarkt nu al (maart) zo vroeg al asperges. Geen Nederlandse natuurlijk maar Peruaanse. Niet te vergelijken met de Koningin van eigen bodem helaas. Smakeloos en veel te duur. De Nederlandse consument wordt op deze manier op het verkeerde been gezet. Waarom niet geduldig afwachten tot over een week of zes onze eigen boeren een bordje met asperge langs de kant van de weg plaatsen. Op deze manier begint de romantiek van echte seizoen producten te vervagen. Jammer!

Respect voor de seizoenen
Iets dergelijks kom ik ook tegen bij mijn eigen keuken brigade. Wanneer een van mijn koks voorstelt om in december aardbeien te kopen voor het kerstmenu, ontplof ik bijna! Mijn Chef Bas ondergaat hetzelfde en kijkt me radeloos aan. Ik lees zijn gedachten. Wil je dat nooit meer vragen, je maakt m’n vak kapot! Zoiets raakt me diep. Maar tegelijktijdig vraag ik me af of ik boos moet worden op deze nieuwe generatie koks. Want vaak ontbreekt het deze jonge mensen niet alleen aan vakkennis, maar ook de kennis van de natuur. Van wat waar groeit en wanneer. Ik verman me steeds weer en probeer ze bij te brengen hoe belangrijk en zinvol het is om de seizoenen te respecteren. Het in stand houden van de seizoenen is het in stand houden van dit prachtige koks vak. Een ambacht waar ik trots op ben en waarvoor ik zoveel jaren keihard werk. De agressieve global warming en de snelle economische ontwikkeling maken het er niet makkelijker op de komende jaren. Maar ik ga ervoor en geniet ervan…… zolang het nog kan!

Ciao!