Tja Frankrijk, daar zijn we dan, een mooi land, een apart land, een groot land, een land met tradities, een land met historie. 20 Jaar geleden ben ik hier al geweest, al moet ik zeggen dat het toen meer in het teken van werken, dan genieten was. Ik kan me er erg weinig van herinneren, ik was te jong, alleen de lange dagen in de keuken, met een aparte sfeer. Respect had ik toen en nog steeds voor mijn chef Jos Bergman, wat een vakman, wat een kok. Een groot hart, en alles met één mes in de keuken, te gek wat heb ik van die vent veel geleerd achteraf.

Zijn St Pierre met een simpel stoofpotje van prei en truffel zal ik nooit vergeten sterker nog het staat nu op de kaart als ode!

Op het moment zelf besef je het allemaal niet, maar nu meer dan eens.

Nu dan Rilly la Montagne – Germaine, we hebben het er naar onze zin. De mensen in onze omgeving zijn erg vriendelijk en proberen je waar dan ook te helpen. Zo hebben we 9 december een borrel op het stadhuis omdat we nieuwe inwoners in het dorp zijn, lachen toch.

Alleen bots ik soms erg met de mentaliteit, sommige zijn echt tė arrogant. De culture waar ze in blijven hangen is erg grappig om te zien. Zo aten we laatste in een zaak op het Place d`Erlon in Reims, waar ik vroeger ook kwam. Echt niks veranderd, zelfs niet op het bord, maar nog steeds de arrogantie. Ook wel weer erg sterk, dat je alle jaren hetzelfde kan blijven doen, en nog steeds vol zit. Wij proberen telkens weer te vernieuwen keer op keer en of dat nou zo goed is dat weet ik niet.

Ik spreek de taal redelijk tot goed, maar toch je bent en blijft de buitenlander. Dan puffen ze om het minste en geringste. Ze zijn altijd moe en altijd iets te zeuren. Ik begrijp dat soms niet. Het leven is op zich hier erg relaxed, mooie winkels, mooie supermarkten. Maar op bepaalde vlakken erg duur, op bepaalde vlakken erg goedkoop. Een ruime keuze aan voedsel, maar alles in de traditie. Veel natuur, waar ik gek op ben. Op onze weg naar huis, genieten we iedere avond weer met volle teugen van de herten en zwijnen die de weg over schieten.

Franssen maken zich niet druk, alleen als ze teveel moeten werken en dingen moeten doen waar ze eigenlijk zich te goed voor voelen. Maar toch mag ik ze wel lekker, eigen gerijpt en lekker eigenwijs. Ook één van mijn eigenschappen. Dus dat gaat goed samen en soms ook niet. Iedere dag weer een uitdaging, maar wel erg gaaf!